مرحوم علم الهدی در کتاب عیون المعجزات داستان مسمومیت حضرت ابوجعفر امام محمد تقی علیه السلام را چنین بیان میدارد که : معتصم عباسی در فکر شهید نمودن ابوجعفر ثانی(علیه السلام) بود در این باره به همسر امام ، ام الفضل دختر برادرش پیشنهاد نمود که امام را مسموم سازد ، چون میدانست که او ازامام (علیه السلام) انحراف یافته است ، ام الفضل این پیشنهاد را پذیرفت و امام را با انگور " رازقی " که در آن سم داخل نموده بود ، مسموم نمود.
وقتی امام (علیه السلام) ، انگور را میل نمود آن ملعونه ، نادم و پشیمان شد و شروع به گریه و زاری نمود. امام (علیه السلام) فرمودند : چرا گریه و ناله میکنی ، خداوند دردی را بر تو مسلط کند که قابل علاج نباشد و بلایی پیش آورد که امکان پنهان داشتن آن رانداشته باشی ، دعای امام (علیه السلام) در حق او مستجاب گردید و با درد بی درمانی از دنیا رخت بربست. صلی الله علیه و علی آبائه الطیبین الطاهرین
.