لبریز اشک

هشتم ذیحجه الحرام سال 60 ه . ق ، شهادت مسلم بن عقیل ـ علیه السلام ـ عموزاده و سفیر حضرت

 سید الشهداء ـ صلوات الله علیه ـ

... فدمعت عیناه فقال : له عبید الله بن العباس إن من یطلب مثل ما تطلب لایجزع ، فقال : و الله ما لنفسی أجزع و إن کنت لا أحب لها ضرا طرفه عین  و لکن جزعی للحسین و أهل بیته المغترین بکتابی و قال هذا أوان الغدر ... مثیر الاحزان ، ابن نما حلی.
 مورخین نگاشته اند : هنگامی که مسلم بن عقیل ـ علیه السلام ـ در دام مأموران ابن زیاد ـ لعنت الله علیهما ـ گرفتار گردید او را سوار بر مرکبی به قصد دارالاماره می بردند در این بین جام دیدگان فرزند عقیل از اشک لبریز شد ، یکی از سرکردگان دشمن که چشمان مسلم را سرشار از اشک دید به او گفت : نگران نباش ؛ کسی چون تو که در پی خواسته و هدفی اینچنینی است نباید بر آنچه بر سرش آمده بیتابی کند و بگرید ، پور دلاور عقیل گفت : به خدای سوگند که من جان خود را گرامی میدارم  و به اندازه ی یک چشم بر هم زدن برای خود زیانی را نمی پسندم ؛ اما اینک بر جان خویش نگران نیستم  و بر سرنوشت خود نگریسته و بیتابی نمیکنم ؛ بلکه این بیقراری و اندوه من به جهت حسین ـ علیه السلام ـ  و خاندان ارجمند اوست که به وسیله ی نامه و پیام من از بیعت شما عهدشکنان ، ره عراق گرفته و اعلان وفاداری و دوستی شما را صادقانه و خالصانه پنداشته است. آری ، اندوه عمیق و نگرانی من بر آن حضرت و خاندان گرانمایه ی اوست. و آن گاه گفت: و این سخن زشت و ظالمانه ی تو ، آغاز نیرنگ است.