پرواز در ملکوت

پرواز در ملکوت

 

عَنْ ثَابِتِ بْنِ أَبِی صَفِیَّه الثُّمَالِیِّ قَالَ : نَظَرَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ سَیِّدُ الْعَابِدِینَ ـ علیهما السلام ـ إِلَی عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ـ علیهم السلام ـ فَاسْتَعْبَرَ ، ثُمَّ قَالَ : مَا مِنْ یَوْمٍ أَشَدَّ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ مِنْ یَوْمِ أُحُدٍ قُتِلَ فِیهِ عَمُّهُ حَمْزَهُ بْنُ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ أَسَدُ اللَّهِ وَ أَسَدُ رَسُولِهِ وَ بَعْدَهُ یَوْمَ مُؤْتَهَ قُتِلَ فِیهِ ابْنُ عَمِّهِ جَعْفَرُ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ، ثُمَّ قَالَ : وَ لَا یَوْمَ کَیَوْمِ الْحُسَیْنِ ـ علیه السلام ـ ازْدَلَفَ إِلَیْهِ ثَلَاثُونَ أَلْفَ رَجُلٍ یَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّه کُلٌّ یَتَقَرَّبُ إِلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ بِدَمِهِ وَ هُوَ بِاللَّهِ یُذَکِّرُهُمْ فَلَا یَتَّعِظُونَ حَتَّی قَتَلُوهُ بَغْیاً وَ ظُلْماً وَ عُدْوَاناً ، ثُمَّ قَالَ : رَحِمَ اللَّهُ الْعَبَّاسَ ـ علیه السلام ـ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَی وَ فَدَی أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّی قُطِعَتْ یَدَاهُ فَأَبْدَلَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ بِهِمَا جَنَاحَیْنِ یَطِیرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِکَِهِ فِی الْجَنَّهِ کَمَا جَعَلَ لِجَعْفَرِ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ إِنَّ لِلْعَبَّاسِ ـ علیه السلام ـ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مَنْزِلَهً یَغْبِطُهُ بِهَا جَمِیعُ الشُّهَدَاءِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ ... از ثابت بن ابی صفیه منقول است که : حضرت امام سید الساجدین  ـ علیه السلام ـ به عبیدالله ابن عباس ـ علیه السلام ـ نظر فرمودند و گریستند سپس فرمودند : هیچ روزی سخت تر از روز اُحُد که حمزه عموی پیامبر ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ در آن روز به شهادت رسید برای رسول گرامی اسلام ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ نبود و پس از آن روز موته که درآن پسر عموی ایشان جعفر ابن ابی طالب به شهادت رسید ، سپس حضرت ـ علیه السلام ـ فرمودند : هیچ روزی چون روز حضرت سید الشهداء ـ علیه السلام ـ نبوده و نیست که سی هزار مرد جنگی به سویش هجوم آورده و می پنداشتند که ازین امتند و با این پندار با خون او به خداوند عز وجل تقرب میجستند و او ایشان را بخدا متذکر میشد اما ایشان ـ لعنهم الله جمیعاً ـ متذکر نمیشدند تا آنکه او را از روی ظلم و عدوان به شهادت رسانیدند ، سپس امام ـ علیه السلام ـ فرمودند : خدا رحمت کند عباس فرزند علی ابن ابیطالب ـ علیهم السلام ـ را که ایثار کرد و برادر خود را بر خود مقدم داشت و جان خود را سپر بلای برادرش نمود تا دو دستش قطع شد پس خداوند عزوجل در ازای آن به او ـ علیه السلام ـ دو بال چون بالهای جعفر ابن ابیطالب عطاء نمود که با آن بالها همدوش ملائکه در بهشت پرواز میکند و براستی که برای عباس ـ علیه السلام ـ نزد خداوند متعال منزلتی است که جمیع شهداء در هنگامه رستاخیز به آن منزلت غبطه میخورند. بحارالانوار ، ج44 ، ص298.