باران مهر

باران مهر

قال الامام الصادق ـ علیه السلام ـ : جاءَ اَهلُ الکوفه اِلی علیٍّ ـ علیه السلام ـ  فَشَکُوا الیهِ أمساکَ الْمَطَر ... حضرت امام جعفر صادق ـ علیه السلام ـ فرمودند : روزی مردم کوفه به حضور امیر مومنان ـ علیه السلام ـ آمده و از نیامدن باران شکایت کردند و از ایشان خواستند تا برای آمدن باران دعا فرمایند ، حضرت به فرزند گرامیش حضرت امام حسین ـ علیه السلام ـ فرمودند تا برای آمدن باران دعا نماید ، حضرت بپا خواست و اقدام بدعا نمود ، هنوز دعای ایشان به پایان نرسیده بود که باران شدیدی باریدن گرفت ، به گونه ای که مردم از کنترل سیلاب عاجز ماندند. بحار الانوار، ج 44 ، ص 187.

جلوات حسینی

والشمس ، قسم به روی نیکوی حسین

و اللیل ، سواد طره موی حسین

آن سوره که بی بسمله در قرآن است

بسم الله آن ، هلال ابروی حسین

جوهری

قتیل الله الاعظم

السلام علیک یا قتیل الله و ابن قتیله

قال الامام الباقر ـ علیه السلام ـ : اِنّ الحُسَیْنَ صاحِبَ کَربَلا قُتِلَ مَظْلوماً  مَکروباً عَطْشانا لَهفاناً ، فآلَی اللّه عَزَّ وَجلّ عَلی نَفْسِهِ اَن لا یاتیَهُ لَهفانٌ و لا مَکروبٌ و لا مُذنِبٌ و لا مَغمومٌ و لا عَطشانٌ و لا مَنْ بِهِ عاهَهٌ ثُمَّ دَعا عِندَهُ و تَقَرَّبَ بِالحُسَیْنِ بنِ عَلی ـ علیه السلام ـ اِلَی اللّه عَزَّ وَجَلَّ إلاّ نَفَّسَ اللّه کُرْبَتَهُ وَ اَعطاهُ مَسأَلَتَهُ و غَفَرَ ذَنْبَهُ وَ مَدَّ فی عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فی رِزقِهِ فَاعتَبِروا یا اُولِی الَابْصار ... امام باقر ـ علیه السلام ـ : حسین ـ علیه السلام ـ بزرگ مرد کربلا ، مظلوم و رنجیده خاطر و لب تشنه و مصیب زده به شهادت رسید. پس خداوند به ذات خود قسم یاد کرد که هیچ مصیبت زده و رنجیده خاطر و گنهکار و اندوهناک و تشنه ای و هیچ بَلا دیده ای به خدا روی نمی آورد و نزد قبر حسین ـ علیه السلام ـ دعا نمی کند و آن حضرت را به درگاه خدا شفیع نمی سازد ، مگر این که خداوند ، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده می کند و گناهش را می بخشد و عمرش را طولانی و روزی اش را گسترده می سازد ؛ پس ای اهل بینش درس بگیرید. بحارالأنوار، ج101، ص46، ح 5.

                         

دوازده بند محتشم کاشانی ـ بند دوم

 

کشتی شکست خورده طوفان کربلا

در خاک و خون طپیده میدان کربلا

گر چشم روزگار بر او زار میگریست

خون میگذشت از سر ایوان کربلا

نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک

زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا

از آب هم مضایقه کردند کوفیان

خوش داشتند حرمت مهمان کربلا

بودند دیو و دد همه سیراب و میمکید

خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا

زان تشنگان هنوز به عیوق میرسد

فریاد العطش ز بیابان کربلا

آه از دمی که لشگر اعدا نکرد شرم

کردند رو به خیمه سلطان کربلا

 

آن دم فلک بر آتش غیرت سپند شد

کز خوف خصم در حرم افغان بلند شد

شور سرخ

شور سرخ

 

قال الحسین ـ علیه السلام ـ للحر بن یزید : لیس شأنی شأن من یخاف الموت ، ما اهون الموت علی سبیل نیل العز و احیاء الحق ... افبالموت تخوفنی ، هیهات طاش سهمک و خاب ظنک ، لست اخاف الموت ، ان نفسی لأکبر من ذلک و همتی لأعلی من أن أحمل الضیم خوفا من الموت و هل تقدرون علی اکثر من قتلی؟ ... امام حسین ـ علیه السلام ـ به حر می فرمایند : من آن نیستم که از مرگ بترسم ، هر مرگی در راه رسیدن به عزت و احیای حق چه آسان است ... آیا از مرگم بیم می دهی؟ هیهات که نشانت نگرفت و پندارت ناکام ماند ، من از مرگ نمی هراسم ، روحم برتر و همتم والاتر از آن است که از بیم مرگ زیر بار ستم بروم ، آیا شما به بیشتر از کشتن من توان دارید؟ . احقاق الحق11، ص601 ؛ موسوعۀ کلمات الامام الحسین ، ص360.

دوازده بند محتشم کاشانی ـ بند اول

یا رحمه الله الواسعه

 

باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین

بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

این صبح تیره باز دمید از کجا کزو

کار جهان و خلق جهان جمله در هم است

گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب

کاشوب در تمامی ذرات عالم است

گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست

این رستخیز عام که نامش محرم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جن و ملک بر آدمیان نوحه میکنند

گویا عزای اشرف اولاد آدم است

 

خورشید آسمان و زمین نور مشرقین

پرورده کنار رسول خدا حسین

قتلگاه بنی فاطمه

 مصرع العشاق

قالَ السجّادُ ـ علیه السّلام ـ :

اِنّی لَمْ اَذْکُرْ مَصْرَعَ بَنی فاطِمَهَ اِلاّ خَنَقَتْنی لِذلِکَ عَبْرَهً ... امام سجاد ـ علیه السّلام ـ فرمود : من هرگز شهادتِ فرزندان فاطمه ـ علیها السّلام ـ را به یاد نیاوردم ، مگر آنکه بخاطر آن ، چشمانم اشکبار گشت .بحارالانوار ، ج 46 ، ص 109.

آتش عشق حسینی

آتش عشقِ حسینی

قالَ رَسُولُ اللّهِ ـ صلّی اللّه علیه و آله ـ :

اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَهً فی قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً ... پیامبر اکرم ـ صلّی اللّه علیه و آله ـ فرمود  :برای شهادت حسین ـ علیه السلام ـ حرارت و گرمایی در دلهای مؤ منان است که هرگز سرد و خاموش نمی شود .جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 5.

کشته اشک

 کُشته اشک

قال مولانا ابی عبدالله الحسینُ ـ علیه السّلام : اَنَا قَتیلُ الْعَبْرَهِ لا یَذْکُرُنی مؤ مِنٌ اِلاّ بَکی ... حسین بن علی ـ علیهما السّلام ـ فرمود: من کُشته اشکم ، هیچ مؤ منی مرا یاد نمی کند مگر آنکه ( بخاطر مصیبتهایم ) گریه می کند .بحارالانوار ، ج 44 ، ص 279.

 

بوی محرم رسید...

صلی الله علیک یا ابا عبدالله

قال الرّضا ـ علیه السّلام ـ  :انَ اَبی اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَّبَۀُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتّی یَمْضِیَ مِنْهُ عَشْرَةُ اَیّامٍ ، فَاِذا کانَ الْیَوْمُ العْاشِرُ کانَ ذلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ ... امام رضا ـ علیه السّلام ـ فرمود  : هرگاه ماه محرّم فرا می رسید ، پدرم (موسی بن جعفر علیه السّلام ) دیگر خندان دیده نمی شد و غم و افسردگی بر او غلبه می یافت تا آن که ده روز از محرّم می گذشت ، روز دهم محرّم که می شد ، آن روز ، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود .امالی صدوق ، ص 111.