شاد چو خواهی دل ناشاد خویش
چند قدم پای طلب نه به پیش
خیز و بزن کشتی خود را به آب
یکسره تا ساحل ایمان شتاب
پای طلب خسته و رنجور کن
غیر علی از دل خود دور کن
کاش که لطفی بکند بوتراب
تا که شود ذره من آفتاب
ابر نگاهش چو ببارد دمی
تازه شود جان و تن آدمی
دست ولایت چو برآرد ز جیب
باز کند پرده ز مهروی غیب
هرکه بمیرد به سر کوی او
زنده شود از اثر بوی او
* وَ عَلَی الْأَعْرافِ رِجالٌ یَعْرِفُونَ کُلا بِسیماهُمْ *
و در اعراف مردانی هستند که همه را با چهره هایشان می شناسند
عن الأصبغ بن نباته قال : کنت جالساً عند علی ـ علیه السلام ـ فأتاه عبدالله بن الکواء فقال : یا أمیر المؤمنین أخبرنی عن قول الله : * و علی الأعراف رجال * فقال : ویحک یا ابن الکواء نحن نوقف یوم القیامه بین الجنّه و النار فمن ینصرنا عرفناه بسیماه فأدخلناه الجنه ، و من أبغضنا عرفناه بسیماه فأدخلناه النار ... اصبغ بن نباته گفت : نزد علی ـ علیه السلام ـ نشسته بودم که عبدالله بن کواء آمد و گفت : یا امیرالمؤمنین مرا از این سخن خداوند : خبر بده ، فرمود : وای بر تو ای ابن کواء ما در روز قیامت میان بهشت و جهنم می ایستیم پس هر کس ما را یاری کرده به چهره اش می شناسیم و او را وارد بهشت می کنیم و هر کس که ما را دشمنی کرده او را به چهره اش می شناسیم و او را وارد جهنم می کنیم.
ینـادیهم یوم الغدیر نبیهم
بخـم وأسمع بـالرسول منادیا
فقال : فمن مولاکم وولیکم
فقالوا : ولم یبدوا هناک التعادیا
اِلهک مولانـا ، وانت ولینا
ولم تر منـا فی المقالة عاصیا
فقال له : قم یا علی فإننی
رضیتک من بعدی إماما وهادیا
فمـن کنت مولاه فهذا ولیه
فکونوا له أنصار صدق موالیا
هنـاک دعا اللهم وال ولیه
وکن للذی عـادى علیا معادیا
