أَلسَّلامُ عَلَى الْمُرَمَّلِ بِالدِّمآءِ
أَلسَّلامُ عَلَى الْمَهْتُوکِ الْخِبآءِ
أَلسَّلامُ عَلى خامِسِ أَصْحابِ الْکِسْآءِ ...
آمده ام که سر نهم ، عشق ترا بسر برم
ور که بگوئیم که نی ، نی شکنم شکر برم
... فَوَالله ما رأیتُ قطُّ قتیلاً مُضمَّخاً بدمه أحسن منه و لا أَنور وجهاً و لقد شغلنی نور وجهه و جمالُ هیئته عن الفکرهِ فی قتله ...
ای فرس با تو چه رخ داده که خود باخته ای
مگر این گونه که ماتی شه انداخته ای
مگر ای پیک سبکپا به سر شاه انام
چه بلا رفته که با خویش نپرداخته ای
مگر این بار خداوند حرم را چه رسید
کای فرس شیهه کنان بر حرمش تاخته ای
راست گو تخت سلیمان شده بر باد مگر
تو ز بهر خبر از تیر پری ساخته ای
دیده ای کشته مگر تشنه لبش بر لب آب
که چنین ناله به عیوق بر افراخته ای
تو به چشمان خود آغشته به خونش دیدی
یا قتیل دگری بود تونشناخته ای
فاش گو برق که آتش زده بر خرمن تو
که چنین غلغله در بحر و بر انداخته ای
این گوهر به خون شده غلتان حسین تست
وین کشتی شکسته ز طوفان حسین تست
این یوسفی که بر تن خود کرده پیرهن
از تار زلف های پریشان حسین تست
این از غبار تیره هامون نهفته رو
در پرده آفتاب درخشان حسین تست
این خضر تشنه کام که سرچشمه حیات
بدرود کرده با لب عطشان حسین تست
این پیکری که کرده نسیمش کفن به بر
از پرنیان ریگ بیابان حسین تست
این لالة شکفته که زهرا ز داغ او
چون گل نموده چاک گریبان حسین تست
این شمع کشته از اثر تندباد جور
کش بی چراغ مانده شبستان حسین تست
این شاهباز اوج سعادت که کرده باز
شهپر به سوی عرش ز پیکان حسین تست
زیارت خدا
قال علی بن موسی الرضا ـ علیه السلام ـ : من زار قبر الحسین ـ علیه السلام ـ بشط الفرات کان کمن زار الله ... حضرت امام علی
بن موسی الرضا علیه السلام فرمود : کسی که قبر
حضرت ابی عبدالله الحسین ـ علیه السلام ـ را در کرانه
فرات زیارت کند ، مانند کسی است که خدا را زیارت کرده
است. مستدرک الوسائل، ج10 ، ص250.
مکتب پروانه
قال ابوالحسن موسی بن جعفر ـ علیه السلام ـ : أدنی ما یثاب به زائر أبی عبدالله ـ علیه السلام ـ بشط فرات ، اذا عرف حقه و حرمته و ولایته ، أن یغفر له ما تقدم من ذنبه و ما تأخر ... حضرت امام موسی کاظم ـ علیه السلام ـ فرمود : کمترین ثوابی که به زائر حضرت ابی عبدالله الحسین ـ علیه السلام ـ در کرانه فرات ، داده می شود این است که تمام گناهان مقدم و مؤخرش بخشوده می شود ، مشروط برآنکه حق و حرمت و ولایت آن حضرت ـ علیه السلام ـ را شناخته باشد. مستدرک الوسائل ، ج10 ، ص236 ، به نقل از کامل الزیارات ، ص13.
ادعیاء
عَنْ کُلَیْبِ بْنِ مُعَاوِیَه عَنْ أَبِی عَبْدِاللَّهِ ـ علیه السلام ـ قَالَ : کَانَ قَاتِلُ یَحْیَى بْنِ زَکَرِیَّا وَلَدَ زِنًا وَ کَانَ قَاتِلُ الْحُسَیْنِ ـ علیه السلام ـ وَلَدَ زِناً وَ لَمْ تَبْکِ السَّمَاءُ إِلَّا عَلَیْهِمَا ... از کلیب بن معاویه نقل شده است که حضرت ابى عبداللّه امام جعفر صادق ـ علیه السّلام ـ که فرمودند : کشنده یحیى بن زکریا ـ علی نبینا و آله و علیه السلام ـ ولد الزنا بوده و کشنده حضرت سید الشهداء ـ علیه السّلام ـ نیز ولد الزنا است و آسمان نگریسته مگر بر این دو. کامل الزیارات ، باب 25 ، حدیث1.
همدم صبح
حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ الْوَلِیدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى بْنِ عُبَیْدٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ زَکَرِیَّا الْمُؤمِنِ عَنْ أَیُّوبَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ وَ زَیْدِ بْنِ الْحَسَنِ أَبِی الْحَسَنِ وَ عَبَّادٍ جَمِیعاً عَنْ سَعْدٍ الْإِسْکَافِ : قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ـ علیه السلام ـ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ : مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَحْیَا مَحْیَایَ وَ یَمُوتَ مَمَاتِی وَ یَدْخُلَ جَنَّهَ عَدْنٍ فَیَلْزَمَ قَضِیباً غَرَسَهُ رَبِّی بِیَدِهِ فَلْیَتَوَلَّ عَلِیّاً وَ الْأَوْصِیَاءَ مِنْ بَعْدِهِ وَ لْیُسَلِّمْ لِفَضْلِهِمْ فَإِنَّهُمُ الْهُدَاهُ الْمَرْضِیُّونَ أَعْطَاهُمُ اللَّهُ فَهْمِی وَ عِلْمِی وَ هُمْ عِتْرَتِی مِنْ لَحْمِی وَ دَمِی إِلَى اللَّهِ أَشْکُو عَدُوَّهُمْ مِنْ أُمَّتِیَ الْمُنْکِرِینَ لِفَضْلِهِمْ الْقَاطِعِینَ فِیهِمْ صِلَتِی وَ اللَّهِ لَیَقْتُلُنَّ ابْنِی لَا أَنَالَهُمُ اللَّهُ شَفَاعَتِی ... محمّد بن الحسن بن الولید ، از محمّد بن الحسن الصفّار ، از محمّد بن عیسى بن عبید ، از ابى عبد اللّه زکریّا المؤمن از ایّوب بن عبد الرحمن و زید بن الحسن ابى الحسن و عباد جملگى از سعد الاسکاف نقل نموده اند که : حضرت ابو جعفر ـ علیه السّلام ـ فرمود که رسول خدا ـ صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ـ فرمودند : کسى که دوست دارد حیاتش حیات من و مماتش ممات من بوده و به بهشت جاودان داخل گردد و ملازم درختى باشد که حق تعالى به دست قدرتش آن را کاشته پس باید على ـ علیه السّلام ـ و جانشینان ـ علیهم السّلام ـ بعد از او را دوست داشته و فضیلت ایشان را قبول نموده باشد ؛ زیرا ایشان راهنمایان پسندیده خدا بوده و جناب اقدس الهى به ایشان فهم و علم من را اعطاء فرموده است و ایشان اهل بیت من بوده که از گوشت و خون من میباشند ، شکایت دشمنان ایشان از امّتم را به خدا خواهم نمود ، دشمنانى که منکر فضیلت ایشان بوده و به جاى اینکه صله رحم من را نموده آن را قطع کرده اند ، به خدا قسم فرزندم را خواهند کشت ، خداوند متعال شفاعت من را هرگز نصیب ایشان نخواهند نمود. کامل الزیارات ، باب 22 ، حدیث3.
خاک بهشت
عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی
عَبْدِ اللَّهِ ـ علیه السلام ـ قَالَ إِنَّ
جَبْرَئِیلَ أَتَى رَسُولَ
اللَّهِ ـ صلی الله علیه و آله و سلم
ـ وَ الْحُسَیْنُ ـ علیه السلام ـ یَلْعَبُ بَیْنَ
یَدَیْهِ فَأَخْبَرَهُ أَنَّ أُمَّتَهُ سَتَقْتُلُهُ
، قَالَ : فَجَزِعَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ فَقَالَ : أَلَا أُرِیکَ التُّرْبَهَ الَّتِی یُقْتَلُ
فِیهَا ، قَالَ : فَخَسَفَ مَا بَیْنَ مَجْلِسِ رَسُولِ
اللَّهِ ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ
إِلَى الْمَکَانِ الَّذِی قُتِلَ فِیهِ الْحُسَیْنُ ـ علیه السلام ـ حَتَّى الْتَقَتَا الْقِطْعَتَانِ
فَأَخَذَ مِنْهَا وَ دُحِیَتْ فِی أَسْرَعَ مِنْ طَرْفَهِ عَیْنٍ فَخَرَجَ وَ هُوَ
یَقُولُ طُوبَى لَکِ مِنْ تُرْبَهٍ وَ طُوبَى لِمَنْ
یُقْتَلُ حَوْلَکِ ... از ابى بصیر منقولست که حضرت
ابى عبد اللّه
ـ علیه السّلام ـ فرمودند : جبرئیل نزد پیامبر اکرم ـ صلّى اللّه علیه و آله و سلّم
ـ آمد در حالى که حضرت سید الشهداء ـ علیه السّلام
ـ در مقابل آن حضرت بازى مىکرد پس به رسول خدا
ـ صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ـ خبر داد که عنقریب امّت شما حسین ـ علیه السّلام ـ را خواهند کشت. امام
صادق ـ علیه السّلام ـ در ادامه فرمودند : پیامبر اکرم ـ صلّى اللّه علیه و آله و سلّم
ـ از این خبر به جزع و ناله آمدند. جبرئیل
به محضر مبارک ایشان عرضه داشت : آیا مایل هستید سرزمینى که حسین ـ علیه السّلام ـ در آن کشته
مىشود به شما نشان دهم؟ در این هنگام فاصله بین مکان رسول
خدا ـ صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ـ و
جایى که حضرت سیّد الشّهداء
ـ علیه السّلام ـ در آن کشته شدند فرو رفته بطورى که
دو مکان مزبور با هم ملاقات کرده سپس حضرت مقدارى از تربت
و خاک آن مکان را برداشتند و سریعتر از چشم به هم
زدن زمین گسترده شد پس جناب رسول خدا ـ صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ـ از آن مکان خارج شده در حالى که
مىفرمودند : خوشا به تو از خاکى که داراى، خوشا به
حال کسى که در اطراف و حوالى تو کشته میشود.
ای چرخ غافلی که چه بیداد کرده ای
وز کین چها درین ستم آباد کرده ای
بر طعنت این بس است که با عترت رسول
بیداد کرده خصم و تو امداد کرده ای
ای زاده زیاد نکرده ست هیچ گه
نمرود این عمل که تو شداد کرده ای
کام یزید داده ای از کشتن حسین
بنگر که را به قتل که دلشاد کرده ای
بهر خسی که بار درخت شقاوتست
در باغ دین چه با گل و شمشاد کرده ای
با دشمنان دین نتوان کرد آن چه تو
با مصطفی و حیدر و اولاد کرده ای
حلقی که سوده لعل لب خود نبی بر آن
آزرده اش به خنجر بیداد کرده ای
ترسم تو را دمی که به محشر برآورند
از آتش تو دود به محشر درآورند
پرواز در ملکوت
عَنْ ثَابِتِ بْنِ أَبِی صَفِیَّه الثُّمَالِیِّ قَالَ : نَظَرَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ سَیِّدُ الْعَابِدِینَ ـ علیهما السلام ـ إِلَی عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ـ علیهم السلام ـ فَاسْتَعْبَرَ ، ثُمَّ قَالَ : مَا مِنْ یَوْمٍ أَشَدَّ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ مِنْ یَوْمِ أُحُدٍ قُتِلَ فِیهِ عَمُّهُ حَمْزَهُ بْنُ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ أَسَدُ اللَّهِ وَ أَسَدُ رَسُولِهِ وَ بَعْدَهُ یَوْمَ مُؤْتَهَ قُتِلَ فِیهِ ابْنُ عَمِّهِ جَعْفَرُ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ، ثُمَّ قَالَ : وَ لَا یَوْمَ کَیَوْمِ الْحُسَیْنِ ـ علیه السلام ـ ازْدَلَفَ إِلَیْهِ ثَلَاثُونَ أَلْفَ رَجُلٍ یَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّه کُلٌّ یَتَقَرَّبُ إِلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ بِدَمِهِ وَ هُوَ بِاللَّهِ یُذَکِّرُهُمْ فَلَا یَتَّعِظُونَ حَتَّی قَتَلُوهُ بَغْیاً وَ ظُلْماً وَ عُدْوَاناً ، ثُمَّ قَالَ : رَحِمَ اللَّهُ الْعَبَّاسَ ـ علیه السلام ـ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَی وَ فَدَی أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّی قُطِعَتْ یَدَاهُ فَأَبْدَلَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ بِهِمَا جَنَاحَیْنِ یَطِیرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِکَِهِ فِی الْجَنَّهِ کَمَا جَعَلَ لِجَعْفَرِ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ إِنَّ لِلْعَبَّاسِ ـ علیه السلام ـ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مَنْزِلَهً یَغْبِطُهُ بِهَا جَمِیعُ الشُّهَدَاءِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ ... از ثابت بن ابی صفیه منقول است که : حضرت امام سید الساجدین ـ علیه السلام ـ به عبیدالله ابن عباس ـ علیه السلام ـ نظر فرمودند و گریستند سپس فرمودند : هیچ روزی سخت تر از روز اُحُد که حمزه عموی پیامبر ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ در آن روز به شهادت رسید برای رسول گرامی اسلام ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ نبود و پس از آن روز موته که درآن پسر عموی ایشان جعفر ابن ابی طالب به شهادت رسید ، سپس حضرت ـ علیه السلام ـ فرمودند : هیچ روزی چون روز حضرت سید الشهداء ـ علیه السلام ـ نبوده و نیست که سی هزار مرد جنگی به سویش هجوم آورده و می پنداشتند که ازین امتند و با این پندار با خون او به خداوند عز وجل تقرب میجستند و او ایشان را بخدا متذکر میشد اما ایشان ـ لعنهم الله جمیعاً ـ متذکر نمیشدند تا آنکه او را از روی ظلم و عدوان به شهادت رسانیدند ، سپس امام ـ علیه السلام ـ فرمودند : خدا رحمت کند عباس فرزند علی ابن ابیطالب ـ علیهم السلام ـ را که ایثار کرد و برادر خود را بر خود مقدم داشت و جان خود را سپر بلای برادرش نمود تا دو دستش قطع شد پس خداوند عزوجل در ازای آن به او ـ علیه السلام ـ دو بال چون بالهای جعفر ابن ابیطالب عطاء نمود که با آن بالها همدوش ملائکه در بهشت پرواز میکند و براستی که برای عباس ـ علیه السلام ـ نزد خداوند متعال منزلتی است که جمیع شهداء در هنگامه رستاخیز به آن منزلت غبطه میخورند. بحارالانوار ، ج44 ، ص298.
