حدیث عشق و محبت

حدیث عشق و محبت

 

عن ابی عبد الله ـ علیه السلام ـ قال : من اراد الله به الخیر قذف فی قلبه حب الحسین ـ علیه السلام ـ و زیارته ، و من اراد الله به السوء قذف فی قلبه بغض الحسین ـ علیه السلام ـ و بغض زیارته ... از حضرت  امام جعفر صادق ـ علیه السلام ـ نقل شده است که فرمود : هر کس که خدا خیر خواه او باشد ، محبت حسین ـ علیه السلام ـ و زیارتش را در دل او می اندازد و هر کس که خدا بدخواه او باشد ، کینه و خشم حسین ـ علیه السلام ـ و خشم زیارتش را در دل او می اندازد. وسائل الشیعه، ج 10 ، ص 388 ، بحار الانوار، ج 98ص 76.

جوشش خون خدا

آیه های سرخ ـ جوشش خون خدا

 

عَنْ صَالِحِ بْنِ سَهْلٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ـ علیه السلام ـ فِی قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى * وَ قَضَیْنا إِلى بَنِی إِسْرائِیلَ فِی الْکِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ * قَالَ : قَتْلُ عَلِیٍّ ـ علیه السلام ـ وَ طَعْنُ الْحَسَنِ ـ علیه السلام ـ * وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبِیراً * قَالَ : قَتْلُ الْحُسَیْنِ ـ علیه السلام ـ ... از صالح بن سهل ، از حضرت ابى عبد اللّه حضرت امام جعفر صادق ـ علیه السّلام ـ در ذیل فرموده حق تبارک و تعالى : * وَ قَضَیْنا إِلى بَنِی إِسْرائِیلَ فِی الْکِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ * نقل شده است که آن جناب فرمودند : مقصود از * مرتین * یکى کشتن حضرت امیر مؤمنان على ـ علیه السّلام ـ بوده و دیگرى زخم زبان زدن به حضرت امام حسن ـ علیه السّلام ـ مى‏باشد ، و مراد از * وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبِیراً * کشتن حضرت امام حسین ـ علیه السّلام ـ مى‏باشد. کامل الزیارات ، باب18 ، حدیث7.

 

رستاخیز حسینی

رستاخیز حسینی

وَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُرَشِیُّ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ عَبْدِ الْجَبَّارِ النَّهَاوَنْدِیِّ عَنْ أَبِی سَعِیدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ ثُوَیْرِ بْنِ أَبِی فَاخِتَةَ وَ یُونُسَ بْنِ ظَبْیَانَ وَ أَبِی سَلَمَةَ السَّرَّاجِ وَ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ کُلُّهُمْ قَالُوا سَمِعْنَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ـ علیه السلام ـ یَقُولُ : إِنَّ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ـ علیهما السلام ـ لَمَّا مَضَى بَکَتْ عَلَیْهِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ السَّبْعُ وَ مَا فِیهِنَّ وَ مَا بَیْنَهُنَّ وَ مَنْ یَنْقَلِبُ عَلَیْهِنَّ وَ الْجَنَّهُ وَ النَّارُ وَ مَا خَلَقَ رَبُّنَا وَ مَا یُرَى وَ مَا لَا یُرَى ... محمّد بن جعفر قرشى رزّاز از محمّد بن حسین بن ابى الخطّاب از حسن بن علىّ بن ابى عثمان از عبد الجبّار نهاوندى از ابى سعید، از حسین بن ثویر بن أبى فاخته و یونس بن ظبیان و ابى سلمه سرّاج و مفضّل بن عمر جملگى گفتند : شنیدیم حضرت ابو عبد اللّه ـ علیه السّلام  ـ مى‏فرمودند : هنگامى که حضرت حسین بن على ـ علیهما السّلام ـ به شهادت رسیدند آسمان‏هاى هفتگانه و طبقات هفت‏گانه زمین و آنچه در آنها و بین آنها بود و تمام موجودات و جنبنده‏گان بر روى آنها و بهشت و دوزخ و بالأخره کلیّه اشیائى که پروردگار ما آنها را آفریده و موجودات مرئى و نامرئى کلّا بر آن حضرت گریستند. کامل الزیارات ، باب 26 ، حدیث3.

ای در غم تو ارض و سما خون گریسته

ماهی در آب و وحش به هامون گریسته

وی روز و شب به یاد لبت چشم روزگار

نیل و فرات و دجله و جیحون گریسته

از تابش سرت به سنان چشم آفتاب

اشک شفق به دامن گردون گریسته

در آسمان ز دود خیام عفاف تو

چشم مسیح اشک جگرگون گریسته

با درد اشتیاق تو در وادی جنون

لیلی بهانه کرده و مجنون گریسته

تنها نه چشم دوست به حال تو اشک بار

خنجر به دست قاتل تو خون گریسته

آدم پی عزای تو از روضة بهشت

خرگاه درد و غم زده بیرون گریسته

 

یا لثارات الحسین

 

 

آیه های سرخ ـ یا لثارات الحسین

 

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ رَجُلٍ قَالَ : سَأَلْتُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ـ علیه السلام ـ فِی قَوْلِهِ تَعَالَى * وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ إِنَّهُ کانَ مَنْصُوراً * قَالَ : ذَلِکَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ یَخْرُجُ فَیَقْتُلُ بِدَمِ الْحُسَیْنِ ـ علیه السلام ـ  فَلَوْ قَتَلَ أَهْلَ الْأَرْضِ لَمْ یَکُنْ مُسْرِفاً وَ قَوْلُهُ * فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ * لَمْ یَکُنْ لِیَصْنَعَ شَیْئاً یَکُونُ سَرَفاً ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ـ علیه السلام ـ : یَقْتُلُ وَ اللَّهِ ذَرَارِیَّ قَتَلَهِ الْحُسَیْنِ ـ علیه السلام ـ بِفَعَالِ آبَائِهَا ... از محمّد بن سنان، از شخصى نقل نموده که وى گفت : از حضرت ابى عبد اللّه ـ علیه السّلام ـ از تفسیر آیه شریفه : * وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ إِنَّهُ کانَ مَنْصُوراً * ، سئوال نمودم ، حضرت فرمودند : مقصود از « ولى » قائم آل محمّد ـ صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ـ بوده که خروج نموده پس به خون خواهى حضرت سیّد الشهداء ـ علیه السّلام ـ شروع به کشتن مینماید بطورى که اگر اهل زمین را بکشد اسراف نکرده است ؛ و در ذیل این فقره از آیه * فلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ * میفرماید : حضرت قائم ـ علیه السّلام ـ اقدام به چیزى که اسراف محسوب شود نمیکنند ؛ سپس امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمودند : به خدا قسم حضرت قائم ـ علیه السّلام ـ اعقاب کشندگان سیّد الشّهداء ـ علیه السّلام ـ را بواسطه عمل آباء و اجدادشان خواهد کشت. کامل الزیارات ، باب 18 ، حدیث5.

 

             

 

دوازده بند محتشم کاشانی ـ بند نهم

 

این کشته فتاده به هامون حسین تست

وین صید دست و پا زده در خون حسین تست

این نخل تر کز آتش جان سوز تشنگی

دود از زمین رسانده به گردون حسین تست

این ماهی فتاده به دریای خون که هست

زخم از ستاره بر تنش افزون حسین تست

این غرقه محیط شهادت که روی دشت

از موج خون او شده گلگون حسین تست

این خشک لب فتاده دور از لب فرات

کز خون او زمین شده جیحون حسین تست

این شاه کم سپاه که با خیل اشک و آه

خرگاه زین جهان زده بیرون حسین تست

این قالب طپان که چنین مانده بر زمین

شاه شهید ناشده مدفون حسین تست

 

چون روی در بقیع به زهرا خطاب کرد

وحش زمین و مرغ هوا را کباب کرد

دوازده بند محتشم کاشانی ـ بند هشتم

 

بر حربگاه چون ره آن کاروان فتاد

شور و نشور و واهمه را در گمان فتاد

هم بانگ نوحه ، غلغله در شش جهت فکند

هم گریه بر ملایک هفت آسمان فتاد

هرجا که بود آهوئی از دشت پا کشید

هرجا که بود طایری از آشیان فتاد

شد وحشتی که شور قیامت ز یاد رفت

چون چشم اهل بیت بر آن کشتگان فتاد

هرچند بر تن شهدا چشم کار کرد

بر زخمهای کاری تیغ و سنان فتاد

ناگاه چشم دختر زهرا در آن میان

بر پیکر شریف امام زمان فتاد

بی اختیار نعره هذا حسین او

سر زد چنانکه آتش از او در جهان فتاد

 

پس با زبان پر گله آن بضعه الرسول

رو در مدینه کرد که یا ایها الرسول

دوازده بند محتشم کاشانی ـ بند هفتم

 

روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار

خورشید سر برهنه برآمد ز کوهسار

موجی به جنبش آمد و برخاست کوه کوه

ابری به بارش آمد و بگریست زار زار

گفتی تمام زلزله شد خاک مطمئن

گفتی فتاد از حرکت چرخ بیقرار

عرش آن زمان به لرزه درآمد که چرخ پیر

افتاد در گمان که قیامت شد آشکار

آن خیمه ای که گیسوی حورش طناب بود

شد سرنگون ز باد مخالف حباب وار

جمعی که پاس محملشان داشت جبرئیل

گشتند بی عماری و محمل شتر سوار

با آن که سر زد آن عمل از امت نبی

روح الامین ز روح نبی گشت شرمسار

 

وانگه ز کوفه خیل الم رو به شام کرد

نوعی که عقل گفت : قیامت قیام کرد

دوازده بند محتشم کاشانی ـ بند ششم

 

ترسم جزای قاتل او چون رقم زنند

یک باره بر جریده رحمت قلم زنند

ترسم کزین گناه ، شفیعان روز حشر

دارند شرم کز گنه خلق دم زنند

دست عتاب حق به در آید ز آستین

چون اهل بیت دست در اهل ستم زنند

آه از دمی که با کفن خون چکان ز خاک

آل علی چو شعله آتش علم زنند

فریاد از آن زمان که جوانان اهل بیت

گلگون کفن به عرصه محشر قدم زنند

جمعی که زد بهم صفشان شور کربلا

در حشر صف زنان صف محشر بهم زنند

از صاحب حرم چه توقع کنند باز

آن ناکسان که تیغ به صید حرم زنند

پس بر سنان کنند سری را که جبرئیل

شوید غبار گیسویش از آب سلسبیل

دوازده بند محتشم کاشانی ـ بند پنجم

 

چون خون ز حلق تشنه او بر زمین رسید

جوش از زمین بذروه عرش برین رسید

نزدیک شد که خانه ایمان شود خراب

از بس شکستها که به ارکان دین رسید

نخل بلند او چو خسان بر زمین زدند

طوفان به آسمان ز غبار زمین رسید

باد آن غبار چون به مزار نبی رساند

گرد از مدینه بر فلک هفتمین رسید

یکباره جامه در خم گردون به نیل زد

چون این خبر به عیسی گردون نشین رسید

پر شد فلک ز غلغله چون نوبت خروش

از انبیا به حضرت روح الامین رسید

کرد این خیال وهم غلط کار، کان غبار

تا دامن جلال جهان آفرین رسید

 

هست از ملال گرچه بری ذات ذوالجلال

او در دلست و هیچ دلی نیست بی ملال

آیه های سرخ ـ سرها بریده ...

 

آیه های سرخ ـ سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

 

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ بَعْضِ رِجَالِهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ـ علیه السلام ـ فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ * وَ إِذَا الْمَوْءوُدَهُ سُئِلَتْ * بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ * قَالَ : نَزَلَتْ فِی الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ـ علیهماالسلام ـ ... از محمّد بن ابى عمیر، از برخى رجالش از حضرت ابى عبد اللّه ـ علیه السّلام ـ در ذیل فرموده خداوند عزّ و جل : * وَ إِذَا الْمَوْوءُدَةُ سُئِلَتْ * بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ * ، فرمودند : این آیه در شأن حسین بن على ـ علیهما السّلام ـ نازل شده. کامل الزیارات ، باب 18 ، حدیث3.