آتش عشقِ حسینی
قالَ رَسُولُ اللّهِ ـ صلّی اللّه علیه و آله ـ :
اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَهً فی قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً ... پیامبر اکرم ـ صلّی اللّه علیه و آله ـ فرمود :برای شهادت حسین ـ علیه السلام ـ حرارت و گرمایی در دلهای مؤ منان است که هرگز سرد و خاموش نمی شود .جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 5.
کُشته اشک
قال مولانا ابی عبدالله الحسینُ ـ علیه السّلام : اَنَا قَتیلُ الْعَبْرَهِ لا یَذْکُرُنی مؤ مِنٌ اِلاّ بَکی ... حسین بن علی ـ علیهما السّلام ـ فرمود: من کُشته اشکم ، هیچ مؤ منی مرا یاد نمی کند مگر آنکه ( بخاطر مصیبتهایم ) گریه می کند .بحارالانوار ، ج 44 ، ص 279.
صلی الله علیک یا ابا عبدالله
قال الرّضا ـ علیه السّلام ـ :انَ اَبی اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَّبَۀُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتّی یَمْضِیَ مِنْهُ عَشْرَةُ اَیّامٍ ، فَاِذا کانَ الْیَوْمُ العْاشِرُ کانَ ذلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ ... امام رضا ـ علیه السّلام ـ فرمود : هرگاه ماه محرّم فرا می رسید ، پدرم (موسی بن جعفر علیه السّلام ) دیگر خندان دیده نمی شد و غم و افسردگی بر او غلبه می یافت تا آن که ده روز از محرّم می گذشت ، روز دهم محرّم که می شد ، آن روز ، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود .امالی صدوق ، ص 111.
شاد چو خواهی دل ناشاد خویش
چند قدم پای طلب نه به پیش
خیز و بزن کشتی خود را به آب
یکسره تا ساحل ایمان شتاب
پای طلب خسته و رنجور کن
غیر علی از دل خود دور کن
کاش که لطفی بکند بوتراب
تا که شود ذره من آفتاب
ابر نگاهش چو ببارد دمی
تازه شود جان و تن آدمی
دست ولایت چو برآرد ز جیب
باز کند پرده ز مهروی غیب
هرکه بمیرد به سر کوی او
زنده شود از اثر بوی او
ای ز هستی تو پیدا شده هستی ز عدم
باشد از عشق تو ویرانة ما باغ ارم
زنده از مهر رخت هر دل پژمرده ز غم
از پس پرده برون آی تو ای شاه امم
بر جراحات بنه مرهمی از روی کرم
تار و پود دل عشاق تو بگسست ز هم
عشق دردیست که داروش وصالست ، وصال
تو شه کشور غیبی و مه برج شهود
ممکناتند رعیت ، توئی آن شاه ودود
جمله آفاق بود ظل و تو ذی ظل وجود
مانده احکام معطل ، شده متروک حدود
وقت آن آمده کز آینه زنگار زدود
موسی آسا بنما غرق تو فرعون و جنود
کید فرعون مگر غیر ضلالست ، ضلال
کی شود مهر درخشنده سر آرد بیرون
یا که گلزار رسالت ثمر آرد بیرون
کی شود بحر ولایت گهر آرد بیرون
یا که آن شه رخ همچون قمر آرد بیرون
کی شود لعل تو شیرین شکر آرد بیرون
تا ز دلهای محبان شرر آرد بیرون
آری اصلاح جهان بی تو محالست ، محال
اجنبی حمله نموده ست به ایران شاها
تا برد از همگان گوهر ایمان شاها
خانة رحم و مروت شده ویران شاها
جای حق گوی بود گوشة زندان شاها
چاه شد جایگه یوسف قرآن شاها
دل زهجران تو در رنج و ملالست ، ملال
روز روشن ز فراق تو به ما گشت چو شام
باشد این شب بسر آید ، شود این هجر تمام
تا تو آزاد نسازی بود این داد مدام
شمع را نیست به جز سوختن و گریه مرام
بی تو ای شاه ببایست بر اسلام سلام
جعفری گرچه بود منقصتش فوق کلام
لیک مدح تو ورا عین کمالست ، کمال
اثر طبع حضرت علامه مرحوم سید احمد جعفری قدس سره الشریف
* وَ عَلَی الْأَعْرافِ رِجالٌ یَعْرِفُونَ کُلا بِسیماهُمْ *
و در اعراف مردانی هستند که همه را با چهره هایشان می شناسند
عن الأصبغ بن نباته قال : کنت جالساً عند علی ـ علیه السلام ـ فأتاه عبدالله بن الکواء فقال : یا أمیر المؤمنین أخبرنی عن قول الله : * و علی الأعراف رجال * فقال : ویحک یا ابن الکواء نحن نوقف یوم القیامه بین الجنّه و النار فمن ینصرنا عرفناه بسیماه فأدخلناه الجنه ، و من أبغضنا عرفناه بسیماه فأدخلناه النار ... اصبغ بن نباته گفت : نزد علی ـ علیه السلام ـ نشسته بودم که عبدالله بن کواء آمد و گفت : یا امیرالمؤمنین مرا از این سخن خداوند : خبر بده ، فرمود : وای بر تو ای ابن کواء ما در روز قیامت میان بهشت و جهنم می ایستیم پس هر کس ما را یاری کرده به چهره اش می شناسیم و او را وارد بهشت می کنیم و هر کس که ما را دشمنی کرده او را به چهره اش می شناسیم و او را وارد جهنم می کنیم.
ینـادیهم یوم الغدیر نبیهم
بخـم وأسمع بـالرسول منادیا
فقال : فمن مولاکم وولیکم
فقالوا : ولم یبدوا هناک التعادیا
اِلهک مولانـا ، وانت ولینا
ولم تر منـا فی المقالة عاصیا
فقال له : قم یا علی فإننی
رضیتک من بعدی إماما وهادیا
فمـن کنت مولاه فهذا ولیه
فکونوا له أنصار صدق موالیا
هنـاک دعا اللهم وال ولیه
وکن للذی عـادى علیا معادیا
