پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: .... و ان الله عزوجل رکب فی صلبه (الحسین (علیه السلام)) نطفه مبارکه طیبه زکیه مرضیه و سماها محمد بن علی (علیه السلام) فهو شفیع شیعته، و وارث علم جده، له علامه بینه و حجه ظاهره .... خداوند بزرگ در صلب امام حسین (علیه السلام) نطفه با برکت و پاک و پاکیزه و پسندیده ای قرار داده و او را محمد بن علی (علیه السلام) نامیده است که او شفیع شیعیان ، و وارث دانش جدش می باشد ، او دارای نشانه ای آشکار و برهانی روشن است.
عوالم العلوم 218:23.
خون پاک شاه دین هر چند پر اسرار بود
بود بر هر قطره خون ایم خط زیبا آشکار
ای ستمگر یا بنای عدل نه یا خود بمیر
ای ستمکش یا بکش یا کشته شو با افتخار
این بود برنامة مظلوم و ظالم تا ابد
ورنه کی گردد نهال عدل و حکمت پایدار
مرگ با عزت کجا و عیش با ذلت کجا
آن بود عین حیات و این بود کانون عار
جامه هستی ما را کارگاه عشق بافت
ذره ذره رشته رشته پود پود و تار تار
برگلوی مرد حق شمشیر یعنی شیر مام
حلقة زنجیر یعنی حلقة گیسوی یار
عاشق حق بود واز میخانه معشوق مست
هر چه ساقی داد گفتا ساغری دیگر بیار
باخت جان عاریت تا برد عزّ جاودان
ای بنازم آن می و ای جان فدای این قمار
در خزان ظلمها خرم شود صحرای عدل
ای عجب یک فصل باشد این خزان و این بهار
کاخ استبدادگر آن به که گردد جای جغد
کام استعمارنوش آن به که نوشد زهر مار
جعفری تا عایقی مشمول رحمت کی شوی
گر هزاران نفحة رحمت وزد از کردگار
اثر طبع حضرت علامه مرحوم سید احمد جعفری قدس سره الشریف
از جمله آداب دهۀ اول ذیحجه الحرام قرائت دو رکعت نماز مستحبی ما بین نماز مغرب و عشاء در تمام شبهای این دهۀ شریفه به شرح زیر میباشد که :
نمازگزار در هر رکعت پس از قرائت سورۀ مبارکه حمد یک مرتبه
سورۀ مبارکه توحید و آیۀ شریفۀ
«وَ واعَدنا موسی ثَلاثینَ لَیلَهً وَ اَتمَمناها بِعَشرٍ فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ اَربَعینَ لَیلَهً وَ قالَ مُوسی لِأَخیهِ هارُونَ اخلُفنی فی قَومی وَ اَصلِح وَلا تَتَّبِع سَبیلَ المُفسِدین»
قرائت نماید تا با ثواب زائران بیت الله الحرام شریک شود انشاءالله تعالی.
الا یا ایّها المَهدی مدامَ الوَصل ناوِلها
که در دوران هجرانت بسی افتاد مشکلها
صبا از نکهت کویت نسیمی سوی ما آورد
ز سوز شعله شوقت چه تاب افتاد در دلها
چو نور مهر تو تابید بر دلهای مشتاقان
ز خود آهنگ حق کردند و بربستند محملها
دل بی بهره از مهرت حقیقت را کجا یابد
حق از آئینه رویت تجلی کرد بر دلها
به کوی خود نشانی ده که شوق تو محبان را
ز تقوی داد زاد ره، ز طاعت بست محملها
به حق سجاده تزیین کن مهل محراب و منبر را
که دیوان فلک صورت از آن سازند محفلها
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل
ز غرقاب فراق خود رهی بنما به ساحلها
اگر دانستمی کویت به سر میآمدم سویت
خوشا گر بودمی آگه ز راه و رسم منزلها
چو بینی حجت حق را به پایش جانفشان ای فیض
« مَتی ما تَلقِ مَن تَهوی، دَعِ الدُّنیا وَ أهمِلها »
ملا محسن فیض کاشانی (ره)
قال الصادق علیه السلام :
« ما یکون هذا الامر حتّی لا یبقی صنف من الناس الا قد ولّوا من النّاس حتّی لا یقول قائل انّا لو ولّینا لعدلنا ثم یقوم القائم ارواح من سواه فداه بالحق و العدل ». غیبت نعمانی
این امر اتفاق نمی افتد تا اینکه باقی نماند هیچ صنفی از مردم مگر اینکه حکومت کنند از جهت مردمان تا کسی ازیشان نگوید که چنانچه ما حکومت می کردیم بعدالت رفتار مینمودیم پس آنگاه قائم براستی وعدالت قیام میکند .
قال الصادق علیه السلام :
« انّ دولتنا آخر الدّول و لم یبق أهل بیت لهم دوله الّا حکموا قبلنا لئلاّ یقولوا إذا رأوا سیرتنا إذا ملکنا سرنا مثل سیر هؤلاءو هو قول الله عزّ و جلّ « والعاقبه للمتقین ». کشف الحق خاتون آبادی
دولت ما آخرین دولتهاست و باقی نماند اهل بیتی که
ایشان را دولتی باشد مگر آنکه پیش از ما حکم کنند تا هر گاه که سیره وروش ما را
ببینند بگویند که : اگر ما نیز دولت یافته بودیم مانند سیرت وسلوک ایشان رفتار
مینمودیم و قول خداوند عزیز و جلیل مشیر به دولت ماست آنجا که میفرماید : « والعاقبه للمتقین
».
... هله ! تا زبانِ مردمان در طلب دولتِ امن و امان حضرتِ جانان صاحب الزمان « ارواحنا لتراب مقدمه الفداء » با دل و جان ایشان گره نخورد و چشم امیدشان در خواهش نجات و صلاح نگاه از دست دیگران نَبُرَّد ، کجا طَهور ظهورش در جام کام ریزند و حجاب غیرت از آفتاب جهانتاب طلعتش گیرند ؟ شگفتا ! سودای خام خفتگانی که با قلوبی خالی از شرف و خواطری دربند آب و علف هر صبح و شام بدعوی کاذب و باطل در طلب ظهورش ندبه میکنند و فریاد ، که :
... أین هادم أبنیه الشّرک و النّفاق ،
أین مبید اهل الفسوق و العصیان و الطّغیان ،
أین حاصد فروع الغیّ و الشّقاق ،
آین طامس اثار الزّیغ و الاهواء ،
أین قاطع حبائل الکذب و الافتراء ،
أین مبید العتاه و المرده ،
أین مستأصل أهل العناد و التّضلیل و الالحاد ،
أین معزّ الاولیاء و مذلّ الاعداء ،
أین جامع الکلمه علی التّقوی ... أین ... أین ...
... آه ... یابن الحسن (عجل الله لک ما وعدک من النصر و ظهور الامر) دیریست که در میان هیاهوی نفس پلید و شیطان طرید یاد ترا از خاطرمان گم کرده ایم و چونان رمه ای بی چوپان اسیر تیه ضلالت وگمراهی شده ایم ... چه بیشمار دلها که در گرمای جانسوز فراقت فُسُرد و چه بسیار جانها که در سرمای دلدوز هجرانت پژمرد ... یابن الحسن کجایی داد از غم جدایی ... آه آه آه ...
مستحب است که در آخر روز پنجشنبه بنحو زیر استغفار نمایند :
«أَستَغفِرُاللهَ الَّذی لا اِلهَ اِلا هُوَالحَیُّ القَیُّومُ وَ اَتُوبُ اِلَیهِ تَویَهَ عَبدٍ خاضِعٍ مِسکینٍ مُستَکینٍ لا یَستَطیعُ لِنَفسِهِ صَرفاً وَلا عَدلاً وَلا نَفعاً وَلا ضَرّاً وَلا حَیاهً وَلا مَوتاً وَلا نُشُوراً وَصَلَّی اللهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ عِترَتِهِ الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ الأَخیارِ الأَبرارِ وَ سَلَّمَ تَسلیماً»
خداوندا منورّ کن دلم را
مبدلّ کن ز نو آب و گلمرا
شراب حبّ خود در جام دل ریز
و زو هنگامه در عالم برانگیز
دو چشمم روشن از نور دلم ساز
که تا پیوسته بر رویت شود باز
نه بینم غیر رویت در مجالی
نیابم هیچ جائی از تو خالی
درون دل شعاعی ده زنورت
که تا لذتّ برم من از حضورت
حضوری بی من و بی ما کرم کن
ز لطفت دوزخ دل چون ارم کن
بهشتی بخش از نور جمالت
که من جاوید مانم با خیالت
ای کرمت هم نفسِ بی کسان
جز تو کسی نیست کسِ بی کسان
بی کسم و هم نفسِ من تویی
رو به که آرم که کسِ من تویی
ای زجمال تو جهان غرق نور
نور بطون تو حجابِ ظهور
کون و مکان مظهرِ نورِ تواند
جمله جهان محضِ ظهور تواند
در دل هر ذره بود سیرِ تو
نیست درین پرده کسی غیرِ تو
ما همه هیچیم تویی هرچه هست
جز تو کسی نیست به بالا و پست
جز تو همه فانی و باقی تویی
بزمِ بقا را می و ساقی تویی
ای دو جهان محو تماشای تو
جز تو کسی نیست شناسای تو
کیست که قایل به ثنای تونیست
کیست که مایل به لقای تو نیست
ما همه مشغول ثنای توایم
واله و مشتاقِ لقای توایم
روزنِ جان بر دلِ ما باز کن
دیدۀ ما را صدفِ راز کن
