مقصود او فشاندن جان عاشقانه بود
با دشمنان محاربه کردن بهانه بود
هل من مغیث گفتن فرزند بوتراب
بالله که آزمایش اهل زمانه بود
درنصف روز همه ایثار یارکرد
هرگوهر نفیس کش اندر خزانه بود
حق خواست باب فیض گشاید به روی خلق
نای و نوای شور حسینی بهانه بود
گردید دشت کرب و بلا، ساحل نجات
هر چند بحر عشق ، یمی بیکرانه بود
شد یکه تاز رزم ، شهی کز علو قدر
واجب صفت به عرصه امکان یگانه بود
جز نای نینوای حسینی ، به روزگار
هر نغمة دگر که شنیدم فسانه بود
کاروان اسیران در هم شکسته اما سربلند ، خانه های زنجیر را درمینوردد و با هر قدم ، ناقوس رسوایی آل یزید را در گوش تاریخ و تاریکی نشینان ، طنین انداز میکند ... تازیانه را توان آن نیست تا از پس صدای سربلند اسیرانی که آزادی در یوزة خاک راهشان میکند ، برآید :
جهانی رهائی در آوازشان بود
و در بند حتّی ،
قفس شرمگین از
شکوفائی شوق پروازشان بود
پیام آورانی که در قتلگاه ترنّم
سرودن علیرغم زنجیر ، اعجازشان بود!
تصویری از پیاده روی اربعین آیت اله العظمی میرزا جواد تبریزی (ره)
یزید سانان!
خلق و خوی آزادگی که چون جان ، در جسم و ذات آسمانی حسین ـ علیه السلام ـ تعبیه شده ، اذن سازش با دشمنان آزادگی را به او نمیدهد ... و پر طنین ترین فریادی که از تار جان حسین ـ علیه السلام ـ به گوش اهل هوش میرسد ، آزادگی است ... سلیمان کربلا تا صبح محشر دلهای عاشق را مسخّر بالای سرو مانند خود کرده و آزادگی ، نگینِ رنگینِ خون همیشه بیدار اوست! ... پس هیهات منا الذله هیهات ... .
شراب نور ، زندانی به خُم بود
سپاه دیو ، مست اُشتلم بود
اگر نامت سلیمانی نمیکرد
شرف بی خاتم خون تو گُم بود
... و باز مغناطیس قلوب و رستخیز ارواح ...... اینک اربعین ...
... اینک کربلاء ...
... وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فیکَ ، لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الْجَهالَهِ وَ حَیْرَهِ الضَّلالَهِ ...
اعظم الله اجورنا بمصابنا بالحسین علیه السلام و جعلنا و ایاکم من الطالبین بثاره مع ولیه الامام المهدی من آل محمد علیهم السلام
نفس المهموم
عن أبان بن تغلب ، عن أبی عبدالله جعفر بن محمد ـ علیهما السلام ـ قال : نفس المهموم لظلمنا تسبیح و همه لنا عباده و کتمان سرنا جهاد فی سبیل الله ؛ ثم قال أبوعبدالله ـ علیه السلام ـ : یجب أن یکتب هذا الحدیث بالذهب ... از ابان بن تغلب منقول ست که حضرت امام جعفر صادق ـ علیه السلام ـ فرمودند : آه اندوهگین به جهت ظلم بر ما تسبیح و حزن او برای ما عبادت و پوشیدن اسرار ما جهاد در راه خداست ؛ سپس حضرت ـ علیه السلام ـ فرمودند : واجبست که این حدیث با طلا نگاشته شود. الامالی شیخ طوسی ، ص115.
بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کزسنگ ناله خیزد وقت وداع یاران
أَلسَّلامُ عَلَى الْمُرَمَّلِ بِالدِّمآءِ
أَلسَّلامُ عَلَى الْمَهْتُوکِ الْخِبآءِ
أَلسَّلامُ عَلى خامِسِ أَصْحابِ الْکِسْآءِ ...
آمده ام که سر نهم ، عشق ترا بسر برم
ور که بگوئیم که نی ، نی شکنم شکر برم
... فَوَالله ما رأیتُ قطُّ قتیلاً مُضمَّخاً بدمه أحسن منه و لا أَنور وجهاً و لقد شغلنی نور وجهه و جمالُ هیئته عن الفکرهِ فی قتله ...
ای فرس با تو چه رخ داده که خود باخته ای
مگر این گونه که ماتی شه انداخته ای
مگر ای پیک سبکپا به سر شاه انام
چه بلا رفته که با خویش نپرداخته ای
مگر این بار خداوند حرم را چه رسید
کای فرس شیهه کنان بر حرمش تاخته ای
راست گو تخت سلیمان شده بر باد مگر
تو ز بهر خبر از تیر پری ساخته ای
دیده ای کشته مگر تشنه لبش بر لب آب
که چنین ناله به عیوق بر افراخته ای
تو به چشمان خود آغشته به خونش دیدی
یا قتیل دگری بود تونشناخته ای
فاش گو برق که آتش زده بر خرمن تو
که چنین غلغله در بحر و بر انداخته ای
